Praga i najbardziej znane jej atrakcje czyli co, gdzie, jak i za ile.

Praga (czes. Praha) jest stolicą Czech i jednocześnie największym i najliczniejszym miastem tego kraju. Miasto to powstało w 1794 roku z połączenia pięciu samodzielnych organizmów: Starego Miasta, Nowego Miasta, Josefova, Małej Strany i Hradczan.

Praga jest rzeczywiście piękna. Stare Miasto zachwyca, a swoim klimatem przypomina mi trochę Paryż. Dla mnie czeska stolica smakuje dobrym piwem, knedliczkami i smażonym serem. Niestety Praga jest masowo oblegana przez turystów. Jak ktoś nie lubi tłumów to nie będzie się tam czuł swobodnie. Co jednak ważne – nawet w nocy czułam tam się bezpiecznie.

Dużym plusem jest komunikacja miejska: miasto jest świetnie skomunikowane: metro, tramwaje i autobusy. Warto zakupić bilet 24-godzinny, który upoważnia do jazdy wszystkimi z powyższych. Więcej przeczytamy na oficjalnym portalu turystycznym miasta Pragi.

Stacja metra w Pradze

Z przykrością muszę stwierdzić, że trzeba uważać w restauracjach – szczególnie tych przy największych atrakcjach. Wliczanie napiwku do rachunku czy niezamawianych przystawek, a które przynieśli i jednak je skonsumowaliśmy jest nagminne. Z płatnością kartą nie ma problemu, dodatkowo praktycznie we wszystkich miejscach (nawet u ulicznych sprzedawców) można było płacić w euro. Sklepy nocne to chińskie markety z wszystkim (żywność, napoje w tym alkohol, chemia, artykuły przemysłowe, pamiątki oraz… wyroby z konopii).

Precelki – doliczyli do rachunku…
Most Karola (czes. Karlův most)

To jedna z najbardziej znanych atrakcji Pragi. Most ma ponad 500 m długości i ok. 9,50 m szerokości. Jest najstarszym zachowanym mostem kamiennym świata o tak dużej rozpiętości przęseł. A do połowy XVIII wieku był jedynym mostem na Wełtawie w mieście. Zachwyca on trzydziestoma posągami świętych. Most jest obecnie otwarty tylko dla ruchu pieszego. Wstęp bezpłatny. Niestety, sam spacer po moście w środku dnia to przedzieranie się pomiędzy turystami i kramami…

Ciekawostka: kamień węgielny tego kamiennego mostu wmurował Karol IV Luksemburski 9 lipca 1357 o godzinie 5:31 rano. Data i godzina odpowiada układowi wszystkich cyfr nieparzystych 1-3-5-7-9-7-5-3-1 i stanowi palindrom – czytana z obydwu stron brzmi tak samo.

Spacer wzdłuż Wełtawy. W tle Most Karola.
Staromiejska Wieża Mostowa – wejście na Most Karola ze strony wschodniej
Dotknięcie psa (jamnika) przy figurze świętego Nepomucena przynosi szczęście.
Most Karola nocą. W tle Hradczany.
Hradczany (czes. Hradčany)

Tzw. „królewska” dzielnica na zachodnim brzegu Wełtawy w Pradze. W jej skład wchodzi kompleks wybudowanego w IX wieku Zamku Królewskiego (czes. Pražský Hrad), bazylika św. Jerzego, słynna Złota Uliczka, ogrody królewskie z Belwederem oraz, budowana przez 6 stuleci, katedra św. Wita. Zamek na Hradczanach to obecnie siedziba czeskiego prezydenta.

Wstęp na dziedziniec jest bezpłatny. Pozostałe atrakcje, jak i liczne Wystawy i wstęp do Galerii są płatne – istnieje do wybory kilka opcji zwiedzania, łącznie z możliwością zwiedzania z przewodnikiem w języku polskim (a audioprzewodnika nie ma jeszcze w naszym języku). Więcej na temat biletów na oficjalnej stronie Praskiego Zamku. Dodatkową atrakcją jest zmiana warty honorowej odbywająca się co godzinę przed bramą główną.

Ciekawostka: Hradczański Zamek jest wpisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako największy starożytny zamek na świecie. Jego łączna powierzchnia wynosi 7,28 ha (18 akrów).

Zmiana warty na Praskim Zamku
Katedra św. Wita przypomina paryski Notre Dame
Widok ze wzgórza Hradczan
Praski zegar astronomiczny / Zegar Orloj (czes. Pražský orloj, Staroměstský orloj)

To średniowieczny zegar astronomiczny, znajdujący się na południowej ścianie Praskiego Ratusza Staromiejskiego (czes. Staroměstská radnice) na Placu Staromiejskim (czes. Staromestske Namesti). Skonstruowany w 1410 roku jest jednym z najbardziej znanych zegarów astronomicznych na świecie i popularną atrakcją turystyczną.

Zegar składa się z trzech głównych części: astronomicznej – pokazującej położenie ciał niebieskich, kalendarzowej – z medalionami reprezentującymi miesiące i animacyjnej – z ruchomymi figurkami. To dwunastu apostołów i oraz cztery figury wyobrażeniami największych lęków dawnych mieszkańców czyli: Śmierci, Turka, Marności i Chciwości. Od ósmej rano przez 12 kolejnych godzin o każdej pełnej godzinie zegar ożywa. Wstęp płatny. Symulację wskazań zegara oraz cennik znajdziemy na oficjalnej stronie Praskiego Orloj.

Ciekawostka: konstruktorem zegara był niejaki mistrz Hanuš. Ze względu na jego wyjątkowość zaczęto obawiać się, że mistrz zbuduje podobne zegary w innych miastach i sława Pragi przyblednie. Wynajęto więc ludzi, którzy napadli na mistrza i go oślepili.

Praski zegar astronomiczny
Wieża Petrin (czes. Petřínská rozhledna)

Na praskim wzgórzu Petrzyn znajduje się 65,5 metrowa stalowa wieża widokowa. Wybudowana na początku lat 90-tych XIX wieku w związku z Wystawą Jubileuszową. Na początku używana była jako wieża obserwacyjna i transmisyjna. Obecnie spełnia wyłącznie funkcję widokową i jest najwyższym obiektem tego typu w Czechach. Wieża otwarta jest cały rok, a dostęp na platformę widokową na wysokości 55 m jest płatny. Można wspiąć się tam po 299 schodach lub wjechać za dodatkową opłatą windą. Z góry rozpościera się widok na całą stolicę Czech. Szczegóły i cennik na oficjalnej stronie Petřínskiej Rozhledny.

Na wzgórze kursuje kolejka szynowa. Trasa wynosi ponad pół kilometra w jedną stronę. Na przemian jeżdżą dwa wagoniki – jeden w górę, drugi w dół. Nie musimy kupować dodatkowego biletu – obowiązuje bilet miejskiej komunikacji publicznej.

Ciekawostka: Inicjatorami budowy wieży był Klub Czeskich Turystów, którzy w 1889 roku odwiedzili Wystawę Światową w Paryżu. Tak im się spodobała Wieża Eiffla, że postanowili postawić jej kopię w Pradze. I tak Wieża Petřín jest kopią tej paryskiej w proporcji 1:5.

Wieża Petrin nocą – mała Wieża Eiffla
Warto było wjechać na szczy wieczorem – oświetlona Praga robi wrażenie
Kolejka na Petrin. Zjazd w dół nocą
Galeria Figur Stalowych (czes. Galerie Ocelových Figurín Praha)

Galeria znajdująca się niedaleko Placu Wacława liczy ponad 80 stalowych rzeźb inspirowanych klasykami: bohaterami filmów, komiksów i bajek, historią i legendami motoryzacji (samochody i motocykle w skali 1:1). Znajdujące się w niej stalowe rzeźby tworzy się z elementów pochodzących z recyklingu złomu stalowego. A wszystkie figury są wyłącznie dziełem rąk: twórcy nie korzystają z odlewów czy pomocy maszyn ciężkich. Podstawowymi narzędziami pracy są spawarka, palnik, młotek i przycinarka, a figury powstają wyłącznie z elementów recyklingu: kół zębatych, skrzyń biegów, klocków hamulcowych, łańcuchów, przekładni, śrub czy nakrętek. Wstęp płatny – więcej na oficjalnej stronie GSF.

Ciekawostka: pomysłodawcą jest Polak: Jose Mariusz Olejnik, który w 2011 roku postanowił wykorzystać dostępny wokół materiał znajdujący się na złomowisku, w “Skupie Złomu przy Czołgu” w Pruszkowie k. Warszawy. A panujący w branży stalowej kryzys przekuł w działanie.

Stalowe samochody i motocykle
do których możemy wsiąść
Chcę taki do salonu!
Rozrywka nie tylko dla dorosłych
Plac Wacława (czes. Václavské náměstí)

Znajdujący się w centrum Pragi w dzielnicy Nové Město Plac Wacława jest główną arterią stolicy. Dniem i nocą tętni życiem – znajdują się tutaj liczne restauracje, kluby nocne i butiki znanych marek. Przy Placu Wacława znajduje się praskie Muzeum Narodowe (czes. Národní muzeum) oraz pomnik konny św. Wacława w otoczeniu patronów ziemi czeskiej od którego plac otrzymał nazwę. Przy Placu Wacława miało miejsce wiele historycznych wydarzeń: m.in. Aksamitna Rewolucja. Jako pamiątka burzliwych wydarzeń jakie miały miejsce na placu, ufundowano pomnik poświęcony Pamięci Ofiar Reżimów Totalitarnych.

Ciekawostka: Ten sporych rozmiarów plac (750 metrów długości oraz 60 metrów szerokości) był niegdyś targiem końskim.

Gmach Muzeum Narodowego nocą

One Comment

  1. Praga jest super. Jest to jedno z fajniejszych miejsc do zwiedzenia motocyklem, a sama trasa również jest całkiem przyjemna 🙂 Polecam też Słowację – ponoć też warto zwiedzić. Słyszałem, że warto tam zahaczyć o „jaskinię lodową” czy jakoś tak.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *